Συχνά, όταν πρόκειται να επιλέξουμε μια οδοντική θεραπεία ή μια παρέμβαση στο πλαίσιο της αισθητικής οδοντιατρικής, δίνουμε αρκετή βαρύτητα στο κόστος, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη κάποιες άλλες σημαντικές και μακροπρόθεσμα πολύ καθοριστικές παραμέτρους. Τέτοιες παράμετροι είναι τόσο η απόλυτη καταλληλότητα της λύσης που επιλέγουμε, όσο και η διάρκεια και η αντοχή της στον χρόνο.

Ο συνδυασμός των δύο αυτών παραμέτρων είναι χαρακτηριστικός για τις λεγόμενες «θήκες δοντιών». Οι θήκες δοντιών είναι δύο ειδών: οι ολικής κάλυψης, οι επονομαζομενες «στεφάνες» και οι μερικής κάλυψης (που καλύπτουν ορισμένα μόνο σημεία του δοντιού, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω φθορά ή το κάταγμα), οι επονομαζόμενες «επένθετα». Οι θήκες δοντιών χαρακτηρίζονται από άριστη αντοχή και αισθητική. Υπάρχουν ωστόσο φορές, που ο ασθενής επιλέγει λύσεις λιγότερο αποτελεσματικές. Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Είναι πιθανό σε κάποιες περιπτώσεις στις οποίες ενδείκνυνται τόσο οι θήκες δοντιών όσο και το σφράγισμα, ο ασθενής, δίνοντας βαρύτητα στο κόστος, να επιλέξει τη λύση του σφραγίσματος. Μεσοπρόθεσμα όμως μπορεί να υπάρξει φθορά του σφραγίσματος και του δοντιού, ακόμα και σπάσιμο του ίδιου του δοντιού. Σε μια τέτοια περίπτωση, υποχρεωτικά ακολουθεί εξαγωγή του δοντιού και τοποθέτηση γέφυρας ή εμφυτεύματος. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής συνολικά επιβαρύνεται οικονομικά πολύ περισσότερο και υπόκειται σε οδοντιατρική θεραπεία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Με άλλα λόγια, οι θήκες δοντιών θα πρέπει κυρίως να αντιμετωπίζονται ως  «value for money» επιλογή. Θα πρέπει δηλαδή να έχουμε πάντοτε υπόψη ότι η σχέση ποιότητας/αντοχής – τιμής διαμορφώνεται στη περίπτωση των θηκών υπέρ του ασθενούς, ενώ επιπλέον και η παράμετρος της αισθητικής λειτουργεί πάντοτε υπέρ των θηκών.